Ήδη μπήκαμε και επισήμως στο Καλοκαίρι τ
ου 2011. Καιρός τώρα γίνεται λόγος για το Θαλάσσιο μέτωπο της Πάτρας και όλοι εννοούν το λιμάνι της πόλης και η «παραχώρησή» (;) σε χρήση στους πολίτες της πόλης. Οι κινητοποιήσεις πολλές, σεβαστές και επιβεβλημένες.
Το θαλάσσιο μέτωπο της πόλης μας όμως δεν εκτείνεται μόνο στα 3 ή 5 χιλιόμετρα του υπό μετακόμιση λιμανιού. Δηλαδή, δεν είναι θαλάσσιο μέτωπο η Πλαζ, οι ακτές του Ρίου, του Αγίου Βασιλείου, των Αραχωβιτίκων, του Δρεπάνου και του Ψαθοπύργου; Και ασφαλώς και η αντίθετη πλευρά της πόλης, στα όρια του Δήμου Πατρέων, η Παραλία Πατρών, τα Βραχνέϊκα;
Κάνοντας μια βόλτα τις προηγούμενες ημέρες στις παραπάνω περιοχές διαπίστωσα μια εγκατάλειψη των ακτών και μια έλλειψη στοιχειώδους προετοιμασίας οργάνωσης ορισμένων εξ αυτών. Αναγνωρίζουμε ότι τα οικονομικά του Δήμου δεν είναι και τα καλύτερα. Θεωρώ όμως ότι ένα συνεργείο με μόνη απασχόληση την καθαρισμό των ακτών και την ταυτόχρονη περιποίησή τους δεν είναι και το μεγαλύτερο έξοδο για τον Δήμο Πατρέων.
Η Πλαζ επί παραδείγματι, ένας κοντινός και συνάμα εύκολος στον κάθε Δημότη της πόλης προορισμός για μια ανάσα δροσιάς και ξεκούρασης, βρίσκεται σε πλήρη εγκατάλειψη. Πολλοί λόγω των δυσχερών οικονομικών συνθηκών, να μην μπορούν να εκδράμουν προκειμένου να αλλάξουν παραστάσεις και να κάνουν τις θερινές τους διακοπές. Γιατί έστω αυτό το ελάχιστο, την ανάσα δροσιάς, να τους την στερείς; Οι ακτές των πρώην Δήμων Ρίου, Βραχνείκων κ.λπ. το ίδιο. Γιατί; Εκεί δηλαδή ποιοι πηγαίνουν; μόνο οι κάτοικοι των περιοχών αυτών; Δεν επισκέπτονται τις περιοχές αυτές οι κάτοικοι της πόλης; Εκεί τι μέτωπο είναι; Μήπως ανήκει σε κάποιον άλλο;
Πολύ φοβάμαι ότι σε λίγο όντως θα ανήκουν σε άλλους. Σε μετανάστες οι οποίοι θα «αξιοποιήσουν» και αυτές τις περιοχές και μετά θα τρέχουμε να υπερασπιστούμε και εκείνα τα «μέτωπα» και τότε θα λέμε ότι: «Εάλω και η παράλια Πάτρα».
Η περιοχή μας ομολογουμένως έχει ομορφιές, τις οποίες δεν αξιοποιούμε. Χρειάζεται θέληση και όραμα, έστω και τώρα.
Ίδωμεν!
