«Θέατρο χωρίς εισιτήριο…»

Τόκιο, Ταϊβάν, Κίνα, Φιλιππίνες, Βιετνάμ, Ζιμπάμπουε, Σομαλία, Πάτρα.

Θα αναρωτηθεί κανείς τι σχέση μπορεί να έχουν οι παραπάνω περιοχές του κόσμου με την πόλη μας. Και δεν θα έχει άδικο βέβαια, αν προηγουμένως δεν αναφέρω σε αντιπαραβολή των πόλεων τα εξής: λογομαχίες, χειροδικίες, εκτόξευση παπουτσιών, ύβρεις, και βέβαια μια και ζούμε στη χώρα του Frappe, ενίοτε εκτόξευση και ενός δροσιστικού καφέ στον απέναντι ή ακόμα και τον συνομιλητή.

Όλα αυτά σε συνθήκες καθημερινής τριβής θα μπορούσαν να θεωρηθούν λίγο πολύ τετριμμένα και αναμενόμενα. Σε επίπεδο όμως Αρχών και μάλιστα Τοπικών (Δημοτικών – Περιφερειακών ) ή και Εθνικών Συμβουλίων (Κοινοβούλιο),  το μόνο που μπορεί να αισθανθεί ένας λογικός – ισορροπημένος άνθρωπος, είναι ντροπή. Ντροπή που βλέπει να τον διοικούν άτομα χωρίς ψυχραιμία, ντροπή και απογοήτευση επίσης για τον ίδιο που πιθανόν να εξέλεξε να τον διοικούν οι παραπάνω  «ήρωες της καθημερινής μας τρέλας»!

Σε λίγους μήνες θα συμπληρωθεί ένας χρόνος (αλήθεια πως περνάει ο «μνημονιακός χρόνος»;) από τη στιγμή που τις τύχες της πόλης που ζούμε, ανέλαβε ένας Συνδυασμός όνομα και πράγμα. Συνδυασμός προσώπων, και πεποιθήσεων  που σε κάθε περίπτωση είναι η υγιής έκφραση της Δημοκρατίας. Όταν όμως μέσα σε όλα αυτά «μπαίνει» και ο παράγοντας της φιλοδοξίας του καθενός εκεί τα πράγματα χαλούν. Βέβαια δεν είναι κακό να έχει κάποιος φιλοδοξίες. Άλλωστε όλοι μας φιλοδοξία και σκοπό μας θα πρέπει να έχουμε το καλό του τόπου και του κάθε συνανθρώπου μας.

Σ’ αυτή την περίπτωση χρειάζεται ένας καλός καπετάνιος. Ο οποίος θα φανεί στις φουρτούνες και θα οδηγήσει το πλοίο σε ήρεμα νερά και οπωσδήποτε με ασφάλεια στο λιμάνι του.

Έχουν περάσει μόλις 7 μήνες και οι σκηνές που βλέπουμε να εκτυλίσσονται στις Συνεδριάσεις του νέου Καλλικρατικού Δήμου Πατρέων είναι απείρου κάλλους. Ύβρεις εκατέρωθεν αλλά και εντός της Δημοτικής πλειοψηφίας. Ειρωνικά σχόλια με πρωταγωνιστές τσάντες και φουλάρια. Γλάστρες και λουλούδια. Α! ξέχασα και το τελευταίο: «ανταλλαγή» καφέδων μεταξύ δημοτικών Συμβούλων! Σκηνές που σε κάνουν να θυμηθείς τον Μπακαλόγατο Ζήκο στην κορυφαία ίσως Ελληνική ταινία με τίτλο: «Της κακομοίρας»!

Για έργο βέβαια και καινοτομίες δεν μπορούμε να κάνουμε λόγο γιατί ούτε και οι ίδιοι γνωρίζουν ποιος έχει ποια αρμοδιότητα. Είναι λογικό αυτό όταν από την τρίτη κιόλας ημέρα διοίκησης της νέας Δημοτικής Αρχής άρχισαν οι αλλαγές Αντιδημάρχων και παραιτήσεις ή ανεξαρτητοποιήσεις ή αποστασιοποιήσεις ορισμένων Συμβούλων.

Εκεί φτάσαμε κύριοι! Ο τρίτος μεγαλύτερος Δήμος της χώρας αποκαλείται από πολλούς ένα θέατρο!

Το καλό (;) βέβαια σ’ αυτή τη περίπτωση είναι ότι, οι βλέποντες ή ακούοντες τα τεκταινόμενα στους δύσκολους οικονομικούς καιρούς που ζούμε, είμαστε θεατές σε ένα «θέατρο χωρίς εισιτήριο»!

This entry was posted in Δελτία Τύπου. Bookmark the permalink.