71 χρόνια συμπληρώνουμε σήμερα από την ένδοξη εκείνη 3η πρωινή τής 28ης Οκτωβρίου 1940. 71 χρόνια κι όμως η αίγλη τής ημέρας εκείνης καταυγάζει πάντοτ
ε την ψυχή τού Έθνους μας, παρά τις όποιες δυσκολίες που κατά καιρούς και ιδιαίτερα σήμερα βιώσαμε και βιώνουμε.
Η 28η Οκτωβρίου τού 1940 υπήρξε ο αναβαπτισμός τού Έθνους μας από τον οποίο αντλούμε δύναμη ψυχής και πίστης πραγματικής.
Για τον λόγο αυτό, σε κάθε επέτειο τής μεγάλης αυτής ημέρας, στρέφουμε ευλαβικά τη σκέψη μας και την ψυχή μας προς το ανέσπερο φως τής περίλαμπρου εκείνης εθνικής χειρονομίας, συναισθανόμενοι εντονότερα την εθνική υπερηφάνεια και πίστη.
Ας ταξιδέψουμε νοερά το νου μας στο τέλος τής τρίτης δεκαετίας τού 1900. Η σκιά τού πολέμου πλανιέται σε ολόκληρη την Ευρώπη. Η Ελλάδα μας, σε μια γωνιά, γνωρίζει τη μοίρα της, αλλά και το καθήκον της.
Πρώτο «χτύπημα» τού Άξονα Χίτλερ – Μουσολίνι, ο άνανδρος τορπιλισμός τής «Έλλης», ανήμερα τής Παναγίας 15 Αυγούστου τού 1940, σ’ ένα νησί στο Αρχιπέλαγος, την Τήνο. Ο «γείτονας» τορπίλισε το ελληνικό πολεμικό σπέρνοντας τον θάνατο σε αθώους πολίτες και ναύτες.
«Τότε ο λαός των Ελλήνων θύμωσε! Θύμωσε κι η Παναγιά!», όπως αναφέρει χαρακτηριστικά ο Ηλίας Βενέζης.
Έτσι έφτασε η μεγάλη και αξέχαστη εκείνη νύχτα τής 28ης Οκτωβρίου τού 1940. Είναι χαράματα. Η ατμόσφαιρα ηλεκτρισμένη και το έρεβος τού πολέμου τής Ευρώπης απλώνεται σ’ όλη χώρα.
Στις 3 τα μεσάνυχτα στο γραφείο τού τότε Πρωθυπουργού Ιωάννη Μεταξά καταφθάνει ο Ιταλός Πρέσβης μεταφέροντας το μήνυμα: «Ο στρατός μας θα μπει σε τρεις ώρες στη χώρα σας να πάρει ό,τι θέλει από γη και θάλασσα…» Η απάντηση που έλαβε γεμάτη αποφασιστικότητα και τόλμη ήταν: «Ελάτε να τα πάρετε. Θα πολεμήσουμε!». Η άρνηση αυτή τού Μεταξά, ήταν το περίφημο και αθάνατο ΟΧΙ, που σφράγισε ολόκληρη την εποποιία τού 40.
ΟΧΙ είπε ο πρώτος πολίτης τής χώρας, ΟΧΙ είπαν με ένα στόμα όλοι οι Έλληνες, νέοι, γέροι, άνδρες, παιδιά και γυναίκες.
Ο πόλεμος άρχισε. Ο Μουσολίνι, παλιός εχθρός τής πατρίδας μας, μας θεωρεί εύκολη λεία. Έχει ξεχάσει, ότι την χώρα αυτή την υπερασπίζονται οι απόγονοι τού Λεωνίδα και τού Αθανασίου Διάκου. Έχει ξεχάσει ότι είναι αυτή που γέννησε Κολοκοτρώνη, Κανάρη, Τζαβέλαινα κ.α. Έχει ξεχάσει ότι έχει πάντα τη βοήθεια τής Υπερμάχου Στρατηγού, τής Παναγίας μας, ως Σκέπη όλων.
Οι Έλληνες απέδειξαν με το θάρρος και την αποφασιστικότητά τους, ότι η υπεροχή δεν ανήκει στο πλήθος, αλλά σ’ εκείνους που αγαπούν και ποθούν την λευτεριά και την πατρίδα, σ’ αυτούς που δεν λογαριάζουν θάνατο και κινδύνους.
Η μικρή και ασήμαντη για ορισμένους Ελλάδα, γίνεται θεριό, φωτιά και καταιγίδα, όλεθρος και καταστροφή που στο διάβα της διαλύει στρατούς και αυτοκρατορίες.
Η ιαχή «αέρα» που ξαναζωντάνεψε το «ίτε παίδες Ελλήνων» και το «Ελευθερία ή θάνατος» έκοβε τα πόδια των Ιταλών, οι οποίοι δεν πολεμούσαν πια, αλλά παραδίδονταν!
Ο ελληνικός λαός, ο ορθόδοξος ελληνικός λαός είχε και έχει άλλη γνώμη. Τις οποιεσδήποτε προσπάθειες παραμόρφωσης τής ταυτότητάς του και κατάργησης τής ελευθερίας του δεν τις δέχεται, γιατί ο Χριστός και η Ελλάδα ορθώνονται μέσα του και δεν τον αφήνουν να ησυχάσει στην ιδέα τής οποιασδήποτε υποταγής.
Την πολύτιμη και αναμφισβήτητη προσφορά των Ελλήνων αναγνώρισαν τότε, όλοι εκείνοι που μάχονταν ενάντια στις δυνάμεις τού Άξονα. Ο ραδιοσταθμός τού Λονδίνου στις 28 Οκτωβρίου 1940 μετέδιδε τη γνωστή δήλωση τού Βρετανού Πρωθυπουργού Ουίνστον Τσώρτσιλ:
«Άλλοτε λέγαμε οι Έλληνες μάχονται σαν ήρωες. Τώρα θα λέμε οι ήρωες μάχονται σαν Έλληνες».
Το ’40 η Ελλάδα μας δέχτηκε τα πολεμικά πυρά τού Άξονα. Σήμερα δέχεται νέα «πυρά» αυτά τής οργανωμένης οικονομικής εξαθλίωσης. Ενός τόπου που γέννησε Πολιτισμό, Δημοκρατία, ενός τόπου που έδωσε πολλά στην νέα Ενωμένη (;) Ευρώπη. Αλήθεια είναι τυχαίο που και τότε αλλά και σήμερα πρωταγωνιστικό ρόλο έχει η ίδια χώρα; Αλλάζουν τα πρόσωπα αλλά η νοοτροπία παραμένει η ίδια…
Αλήθεια, υπάρχει σήμερα ένας αληθινός Ηγέτης, ένας Μεταξάς, να ανορθώσει το ανάστημα, όχι το δικό του, αλλά τού υπερήφανου Ελληνικού λαού απέναντι στις καθημερινές προκλήσεις των δήθεν φίλων μας Ευρωπαίων Εταίρων και να βροντοφωνάξει το σύγχρονο ΟΧΙ απέναντι σε όλους αυτούς που επιβουλεύονται την Εθνική μας Κυριαρχία;
Η Ελλάδα αγαπητοί Ευρωπαίοι Εταίροι μας, δεν είναι ούτε 180 ψήφοι ούτε οι 300 τού Ελληνικού Κοινοβουλίου. Η Ελλάδα είναι τα εκατομμύρια απογόνων τού Κολοκοτρώνη, τού Μέγα Αλέξανδρου, τού Περικλή, τού Σωκράτη και άλλων σπουδαίων και ηρωικών προσωπικοτήτων που εσείς συχνά πυκνά επικαλείστε γιατί πολύ απλά εσείς ποτέ δεν είχατε!
Κλείνοντας με τον δικό μας ποιητή Κωστή Παλαμά, ας αφουγκραστούμε τον υπέροχο ποιητικό του λόγο, κραυγή τής ψυχής του την εποχή εκείνη και ταυτόχρονα δικής μας σημερινής ενθάρρυνσης απέναντι σε κάθε πρόκληση τού Έθνος και τής ιστορίας μας:
Παιδιά μου, ο πόλεμος για σας περνάει θριαμβευτής
των άδικων ο πόλεμος δεν είν’ εκδικητής
είναι ο θυμός τής άνοιξης και τής δημιουργίας.
Η Ελλάδα είναι αβασίλευτη, με δάφνες και με κρίνα τής νίκης.
Παντοδύναμος την έπλασε τεχνίτης.
Η δόξα το καμάρι της η αλήθεια είναι δική της.
Κι αν είναι, και στον πόλεμο μέσα, η ζωή θυσία,
Ο τάφος είναι πέρασμα προς την Αθανασία!
